Nadat al eerder via deze site was gecommuniceerd dat Erelid Floor Bouwer ons was ontvallen hieronder de toespraak van Erelid Peter van der Burg op zijn afscheid:
Floor Bouwer (1929-2015)
Floor was, zoals bekend, al langere tijd ziek.
Twee weken geleden bij het RW-diner kwam naar buiten: het is een kwestie van weken, zo niet dagen. Floor was niet meer echt aanspreekbaar, opgegaan in zijn eigen wereld. Hij werd, omgeven door zijn dierbaren, verpleegd in een verzorgingshuis in België, 86 jaar oud.
Floor, een uitstekende rechtsback in RFC 1, werd in 1957 lid van Sparta. Hij voetbalde nog een beperkt aantal jaren in de lagere teams en speelde gedurende een vijftiental jaren cricket, o.a. ook enige tijd in Sparta 1, op latere leeftijd gevolgd door nog een groot aantal jaren competitie-tennis en weer later golf.
Floor had zowel in zijn werk als in de sport een enorme drive en werklust; om zijn wedstrijdinstelling wordt hedendaags in het Nederlandse voetbal gesmeekt. Altijd competitief, maar wel in een prima verstandhouding met zijn tegenstanders.
In 1972 werd Floor in de RV&AV-vergadering benoemd tot penningmeester bij het Betaald Voetbal van Sparta. Dat bleef hij tot 1979, waarna hij onder voorzitter Cor van Rijn vice-voorzitter werd.
Omdat Cor in die jaren voor zijn werk heel veel in het buitenland was, was Floor voor velen toen al mede het gezicht van Sparta naar buiten.
In 1988 volgde Floor, bij het honderdjarig bestaan benoemd tot erelid, Cor op als voorzitter, maar tot verrassing van iedereen gaf hij vrij snel, vier jaar later, te kennen naar België te gaan verhuizen.
Floor was nog een voorzitter van de oude stempel: heel betrokken, goed benaderbaar en passend op de centjes. Als belastingadviseur bij Looyens en Volkmaars kende hij de regels heel goed en voerde hij bij Sparta een gedegen sportief en financieel beleid.
Sportief gezien: Sparta vertrouwde in die jaren op zijn jeugdopleiding en scouting en kocht vrijwel nooit een speler, terwijl het verkopen van spelers Sparta goed afging en de club financieel overeind hield. Floor kende als jarenlang lid van het KNVB-Budget Bewakings Instituut, de voorloper van de huidige licentiecommissie, het vigerende transfersysteem heel goed; Sparta deed geen riskante dingen. Hij deed na het Bosman-arrest in 1991 naar mij toe al een profetische voorspelling: dit is voor Nederland en zeker voor Sparta een dramatische uitspraak, het begin van het einde. We weten nu, dat dat toen al heel scherp gezien was.
Floor was al eerder tot Lid van Verdienste bij de KNVB benoemd.
Ook financieel was Floor gedegen, op het zuinige af (voor iemand, geboren net na de crisisjaren en een wereldoorlog meegemaakt hebbende, heel begrijpelijk).
Floor moest wennen aan de komst van sponsors; een shirtsponsor was prima, maar sponsors, die te veel inspraak wilden, hield hij liever op enige afstand. Dat leidde in zijn voorzitterstijd tot enkele onverkwikkelijke momenten.
Misschien waren die randzaken ook voor hem een van de redenen om in 1992 de hamer over te dragen.
Floor was een warm mens, niet op status gesteld. Een paar herinneringen.
Sparta werd uitgenodigd voor een tiendaags toernooi in China; Floor gaf zijn mooie eenpersoonskamer aan materiaalman Jan Nijman en ook bij het banket (net als in het veelgenoemde Tiblisj) zette Floor spontaan het Sparta-lied in. Floor wilde graag de videoband van het toernooi hebben en wij hebben in het gebouw van de staatstelevisie drie uur met vijf gastheren groene thee moeten drinken en moeten onderhandelen om de videoband van omgerekend 100 gulden in handen te krijgen.
De vele uitwedstrijden, waar we eens op weg waren naar een competitiewedstrijd tegen het toen nog bestaande Haarlem en zo druk aan het praten waren, dat we Alkmaar binnenreden.
Een uitnodiging voor een diner in 1990 t.g.v. het 100-jarig bestaan van Felixstowe, een kleine club in Engeland, waar Sparta in 1894 tegen gespeeld had; de meeste clubs zouden een gelukwens gestuurd hebben, maar Floor zei: “daar gaan wij natuurlijk samen naar toe” en we hadden twee onvergetelijke dagen.
De beroemde Europa-cup overwinning tegen HSV in Hamburg, waar wij na afloop na een hospartij in de kleedkamer in de bestuurskamer als enige niet-Duitsers nauwelijks welkom waren.
enz. enz., te veel herinneringen voor dit stukje.
Peter van der Burg.